وضعیت استفاده از ارتز و پروتز در نوجوانان قربانی مین و مهمات عمل نکرده

اهداف: کودکان بیشتر در معرض خطرات ناشی از انفجار مین و مهمات عمل‌نکرده قرار می‌گیرند. آسیب‌های وارده جسمی در کودکان به‌دلیل اندازه کوچک‌تر و مقاومت کمتر در برابر ضربه و سانحه، شدیدتر از بزرگسالان است. هدف مطالعه حاضر بررسی مشکلات اندام‌های حرکتی و وسایل کمک‌حرکتی مورد استفاده قربانیان نوجوان مین و مهمات عمل‌نکرده بود. ابزار و روش‌ها: در این مطالعه مقطعی، تمامی (78 نفر) نوجوانان قربانی مین و مهمات جنگی زیر 18 سال ساکن 5 استان مرزی (کردستان، ایلام، کرمانشاه، آذربایجان غربی و خوزستان) که در اردوی طرح ملی پایش سلامت در آذر و بهمن 1388 شرکت کرده بودند، مورد بررسی قرار گرفتند. اطلاعات دموگرافیک توسط پرسش‌نامه جمعیت‌شناختی محقق‌ساخته جمع‌آوری شد. معاینات بالینی قربانیان توسط متخصصان ارتوپدی و ارتوپدی فنی صورت گرفت. آنالیزهای آماری با نرم‌افزار SPSS 22 و آزمون مجذور کای انجام شد. یافته‌ها: میانگین سنی جمعیت مورد مطالعه 11.99±16.11 سال، میانگین قد 10.47 ±165.00سانتی‌متر و میانگین وزن 12.74±54.25کیلوگرم بود. 41 نوجوان (52.56%) دچار قطع عضو بودند. نیاز به پروتز در 38 نفر (48.71%)، ارتز در 18 نفر (23.1%) و وسایل کمکی دیگر در 8 نفر (10.25%) دیده شد. 21 نفر (26.92%) در حال استفاده از وسایل کمک‌حرکتی بودند. 15 نفر (71.42%) از قربانیان استفاده‌کننده از وسایل کمک‌حرکتی، رضایت کمتر از متوسط داشتند. نتیجه‌گیری: سطح پایین رضایتمندی نشان‌دهنده لزوم توجه بیشتر به برنامه‌های درمانی، جلسات توان‌بخشی و کیفیت ساخت وسایل کمک‌حرکتی به‌منظور بالابردن سطح آگاهی و رضایت قربانیان در استفاده از وسایل کمک‌حرکتی است.